Bir şortta kaç yırtık fazla yırtıktır?Kaç yıllık bir çanta çok eskidir?Bir ayakkabı kaç tekrarla giyilebilir? Daha önce bilek burkulmasından sabıkalı olmasına rağmen...Bir dolapta kaç kapı fazla kapıdır? Saydım da toplamda 7 çıkıyor benim odamdakiler.Çok fazla beyaz t-shirt diye bir şey var mıdır?Bir yüzük kaç tekrarla takılabilir?Kaçıncı tekrar kendini tekrara girer? Son konu başlıklarında çoğul eklerine takılmışım; kimse kendini yalnız hissetmesin diye herhalde. Yoksa yani kendimi tekrarlamayı pek sevmem.
Post Arkası:Sorular, sorular...
Merak edenlere;Ceket: Armani Collezioni / Şort: Marc by Marc Jacobs / T-shirt: Kimchi&Blue / Çanta: Anneannemin / Ayakkabılar: Divarese / Takılar: Dior Kolye & Frey Wille Yüzük & Bileklikler Kapalıçarşı'dan
İnsanların ağzının torba olmaması gerçekten çok üzücü; büzemiyorsun. Bari çanta gibisinden bir şey olsaydı da fermuarını çekip kapatabilseydik ama o da yok. Bi' de üstüne üstlük herkesin ağzı var, olunca da konuşuyor. Gerekli, gereksiz... Saçının rengi, eteğin boyu, nereye oturduğun, neden orada ayakta durduğun, neye güldüğün, neden mutsuz göründüğün... Toplum iki temel şey üzerine kurulmuştur çünkü; ve sevgi ile saygı kardeşlerin bu ikisiyle uzaktan yakından ilişkisi bulunmamaktadır. Çünkü; her bir birey esasen kamuya mal-olmuştur ve hiç kimsenin nedense başka işi gücü yoktur. Dolayısıyla herkesin herkes hakkında konuşması herkesin en doğal hakkıdır.
"Aman laf olur!" diyen anneannem aslında toplumun temelini bundan 70 sene evvel çözmüştü; Gossip Girl falan sonradan çıktı "konuşulana kadar hiç kimsesin" diye. Ancak konuşulduktan sonra toplumun bir bireyi oluyorsun. Tek sorun aynı toplumun diğer bazı bireylerini arkanda gözlerin olmadığından görememen. Yoksa gereksiz torbaları en azından tespit edebilmek de doğal bir hak olmalıydı.Post Arkası:Ama kimse yorum yapmaktan çekinmesin :)
Merak edenlere;Bluz: Vakkorama / Etek: Beymen Club / Çanta: Mulberry / Ayakkabı: Beta / Takılar: Ray-Ban Gözlük & Frey Wille Yüzük & Swarowski Kolye
Herkesin depresyonu kendine şekerim... Ben mesela depresyonlarımı siyah zemin üzerine çiçekli severim şahsen. Hatta Game of Thrones tadında oymalı kakmalı bol senaryolu bir arka planı da varsa değmeyin keyfime! İnadına pembe, inadına entrika gibi bir yaklaşımım var kırılganlık konusunda. Beni ojesiz hiç görmemişler galiba daha önce. Yüzüksüz dışarı çıktığım vaki değildir aslında ama kendimle uğraşırken bir şeyleri atlıyor muyum ne?! Antidepresan olarak her gün öğleden sonra kredi kartımı kullanıyorum. Anneannemin çantasına başka pek bir şey de sığmıyor zaten; bi' de ruj işte. Aman canım insanın hayatta başka neye ihtiyacı var ki? Çiçekler, böcekler vs...Post Arkası:"I am a walking cliché"
Merak edenlere;Bluz: Beymen Club / Etek: D&G / Ayakkabılar: Zara / Çanta: Anneannemin / Küpeler: Banana Republic / Gözlük: Chanel
