Ayakta Kalmak

Bazen kendimi çok bilinmeyenli bir denkleme bakıyormuş gibi hissediyorum; bazılarımız bu denkleme hayat falan da diyor. Hoca yine beni kaldırmış tahtaya, x'lerin y'lerin havada uçuştuğu bir belirsizliğe bakarken buluyorum kendimi. Duygusal zeka olarak 16 yaşımdan bir adım ileriye gidemediğimin bir kanıtı daha... Hocam bu bünye belirsizlik kaldırmıyor; "Siyahla gri giyerim maksimum, daha da kurcalamam bile" diyorum, dinlemiyor beni. "Otur" diyor, "Ama bana hep ayakta kalmam öğretildi?!" diyorum. İki tane bilinmeyen yüzünden bozulamaz benim denklemim. İnadım inat, o bilinmeyenleri bulmadan oturamam ben öylece yerime. O nedenle yüksek topuklu giymedim bu sefer, n'olur n'olmaz. Kafa zaten gitti, bi' de ayaklarım haşat olmasın.

Post Arkası:
Bizi sözlüye kaldıran öğretmenlerin günü kutlu olsun!

Merak edenlere;
Ceket: Red Valentino / Şort: Topshop / T-shirt: Liu Jo / Çanta: Anneannemin / Ayakkabılar: 3.1 Phillip Lim

Orta Okul

90'larda, "cool" olmak diye bir şey vardı. Cool dediğin şey de tercihen depresif bir havada, bir kutu prozac, bir adet walkman, aldığı kadar Nirvana kaseti, obsesyona bağlandığı durumda aynı şarkıyı tekrar tekrar geri sarma amaçlı kullanılmak üzere bir adet renkli stabilo kalem, muhtemelen ikinci kez okunan "Nietsche Ağladığında" kitabı ile cebren, hile ve gözyaşlarıyla kazanılmış bir adet paralel telefon ve hayatın ne kadar boş olduğuna ilişkin söylemlerle olunuyordu. Mühim olan umursamamak. O kadar umursamıyorum ki, erkek arkadaşımın gömleğini giyip çıktım evden, o evde ailemle yaşıyor olmamın konumuzla alakası yok kesinlikle. Çok sıkıldım, üzerime annemin kürkünü attım. Orta okuldan sonra hayat kimin umrundaydı. Bütün kararlar iki zilin arasında alınırdı. Her şey çok anlamsızdı, kafam çok karışıktı, büyümek en son planımdı. Sonra n'oldu anlamadım.

Post Arkası:

Merak edenlere;
Gömlek: Erhan Tezergil'in / Şort: Topshop / Kürk: Beymen / Botlar: Rag & Bone / Çanta: 3.1 Phillip Lim / Longines Saat (Tevfik Aydın)

Düğüm

Kelimeler boğazında düğümlenince çözmek için n'aparsın? Ben illa bir şey yaparım; çözüm odaklı yetiştirilmişim, şuramda dizilen sözleri bile matematik problemi zannediyorum. Bizim aile de illa bir şey yapar, herkeste zeka analitik. Annem Tanju Okan açar; "Benim tek dostum içkim sigaram" "Öyle sarhoş olsam ki", çok içermiş gibi. Dedem hiç hoşlanmaz, Tanju Okan'dan da, şarkılarından da, elinden düşürmediği sigarasından da. 20 sene önce bugündü, ben dedemin evinin tahta merdivenlerinde oturup kaldım. Babam bir sigara yaktı. Annem silkindi ve kendini toparladı. Dedem, annemi hiç kullanmadığı ilk adıyla "Koca Fatma" diyerek sevmiş hep. Ben büyümeye çırpınırken "Pampişim" oldum her nedense. Ama bir gün okuyup adam olduğumda hangi dillerin kelimelerini söyleyebileceğimi duymak istemişti. Ben o kelimeleri daha seçemeden gideceği tuttu bu diyardan. Düğümlendi kelimeler, yutmaya çalışıyorum Behçet, n'aparsın...

Post Arkası:
Dedem içindi...

Merak edenlere;
Elbise: Moschino Cheap&Chic / Ceket: Beymen / Ayyakkabılar: Giuseppe Zanotti / Banana Republic & Tiffany&Co Kolyeler

Seçimler

Bizim evde bir adam var; babam değil, abim değil, herhangi bir şeyim de değil aslında. Siz seçtiniz beni falan diyor arada, ayrı ayrı oturun diyor. Vallahi anlamadım; ben seçmedim ayol seni. Tamam kabul ediyorum, mantıklı seçimler yapmıyorum her zaman. Sonbaharın dibinde pembe etek giymeyi, İstanbul gibi bir yerde 12 cm'lik topuklu ayakkabılarla yürümeyi, metrobüse binmeyi falan seçiyorum; ama seni ben seçmedim. O kadar da değil yani. Sağolasın düşünmüşsün ama aynı evin sınırları dahilinde kimlerle oturacağımı, oturmayacağımı, ayakta duracağımı ya da sek sek oynayacağımı da kendi kendime seçebilirim ben; polis göndermene gerek yok bunun için.  

Post Arkası:
Yakında yerelimizi yönetecek insanları da seçeceğiz; bari onlar benim seçtiklerimden çıksa...

Merak edenlere;
Ceket: Beymen Academia / Etek: Vakkorama / T-shirt: Tru / Ayakkabılar: Pedro Garcia / Çanta: Teyzemin / Kolye: Topshop