Ayakta Kalmak

Bazen kendimi çok bilinmeyenli bir denkleme bakıyormuş gibi hissediyorum; bazılarımız bu denkleme hayat falan da diyor. Hoca yine beni kaldırmış tahtaya, x'lerin y'lerin havada uçuştuğu bir belirsizliğe bakarken buluyorum kendimi. Duygusal zeka olarak 16 yaşımdan bir adım ileriye gidemediğimin bir kanıtı daha... Hocam bu bünye belirsizlik kaldırmıyor; "Siyahla gri giyerim maksimum, daha da kurcalamam bile" diyorum, dinlemiyor beni. "Otur" diyor, "Ama bana hep ayakta kalmam öğretildi?!" diyorum. İki tane bilinmeyen yüzünden bozulamaz benim denklemim. İnadım inat, o bilinmeyenleri bulmadan oturamam ben öylece yerime. O nedenle yüksek topuklu giymedim bu sefer, n'olur n'olmaz. Kafa zaten gitti, bi' de ayaklarım haşat olmasın.

Post Arkası:
Bizi sözlüye kaldıran öğretmenlerin günü kutlu olsun!

Merak edenlere;
Ceket: Red Valentino / Şort: Topshop / T-shirt: Liu Jo / Çanta: Anneannemin / Ayakkabılar: 3.1 Phillip Lim