En Retard

Adettendir, moda defileleri mutlaka herkes yeterince baydıktan sonra başlar. Uçaklar da mesela asla vaktinde kalkamaz, ya da planladığı saatte yeryüzüne inmiş olamaz. Senelerdir gelsin diye beklediğin grup da verilen saatte sahne alamaz. Yani, bu hayatta birkaç şey öğrendiysem bunlardan biri önemli meselelerin nedense hep rötar gerektirdiğidir. Mesela bizim defileye giderken ne giydiğimiz meselesi de hayati önem arz ettiği için ancak arz-ı endam edebildi burada.

Rötar da sevimsiz bi' kelime... Gerçi Canan; Emmanuelle Alt tarzı palto ve kemeriyle, en Fransız aksanını takınarak söyleyince kulağa farklı geliyor, böyle "r"si yuvarlak, zannedersin harikulede bir şeyler olmakta... Uzayan kış bile böyle bakınca kulağa hoş gelebilir, ya da gelemeyebilir... Neyse ama herkes bu kış ne öğrediyse başarıyla uyguladı; parlayan kumaşlar, gösterişli ve kullanışlı şapkalar, mükemmel paltolar... Hal böyle olunca da en büyük ciddiyetimizle tartışabiliyoruz, oje konusunu.

Aloha! Ben şapkamla beraber bu hafta Finlandiya'ya gidiyorum. Evet, cümlenin hiçbir yerine olmadı, farkındayım.


Post Arkası:
Leyla: "İyi ki takmışsın o şapkayı, hiç kaybetmedik birbirimizi!"
Fotoğraflar: Canan O.